I wanna hold your heart in both hands.

Wauw, 2014 is al weer bijna een week voorbij. Het jaar waar in ik o.a. mijn 4de open hart operatie onder ging. We (ik en mijn lieve hartklep) zijn al weer bijna 1 jaar samen! <3, gestopt ben met roken -APPLAUS!- besloot dat zodra ik genoeg punten heb, ik 'echt' op mezelf ga wonen. Als ik hier blijf wonen, dan ga ik op een gegeven moment vast zitten en dat wil ik niet!, Linkin Park voor het eerst in mijn leven zag optreden (onvergetelijk) en waar in ik begon met rijlessen. Er zijn vast nog wel meer leuke dingen gebeurd, maar die kan ik nu even niet bedenken.

Donderdag is dan eindelijk mijn TTT die ik nu zie als een soort Proef Examen, het mag dan wel geen examen zijn, toch heb ik de afgelopen dag al vol zenuwen ervoor gezeten. Ben heel erg bang dat de examinator vind dat ik nog heel veel lessen moet enzo. Iets wat voor een paar beroerde nachten heeft gezorgd. Gelukkig werd het (de stress) vandaag na mijn rijles wat minder, waardoor ik me gelukkig weer een stuk beter voel. Meneer de rijinstricteur vertelde vrolijk dat als ik het goed doe, ik mijn rij examen mag aan vragen. Iets waar ik best wel tegen op kijk.. Vooral omdat het niet mijn eerste keer is.. Weet dat niet slagen niet het ergste is wat er kan gebeuren (eigenlijk wel!) maar toch..

Ben het jaar goed begonnen met nog meer bewegen (note: dit is geen goede voornemen). Heb gister zelfs (na van de begeleiding toestemming te moeten hebben gevraagd aan mijn cardioloog) mijn eerste hard loop schoenen gekocht.. Vrijdag ga ik samen met een medebewoonster beginnen. Ben erg benieuwd hoe ik het ga doen. Hehe.

2015, bring it on!

Come on, come on and let me in. The bruises on your thighs like my fingerprints.

Tijd voor een update met een leuk muziekje. Athans, ik vind het nummer Centuries van Fall Out Boy wel een lekker nummer.

Inmiddels ben ik weer een soort van hersteld van mijn moe- en verkoudheid en ben ik ook bezig met het op pakken van mijn sport schema, die ik een beetje door de drukte van de afgelopen weken, vergeten was. Moet zeggen dat ik het echt wel kon merken dat mijn conditie wat achter uit is gegaan, mijn benen voelde vet zwaar aan op de cross-fit. Desalniettemin, ben ik gewoon door gegaan. Waardoor het weer heerlijk rustig in mijn hoofd werd en ik weer zin kreeg in actief zijn.
Wou ook graag een aantal lichtjes meppen op de makoto (raar apparaat die hier tijdelijk staat) maar helaas kreeg ik hem niet aan, zelfs niet met hulp van de begeleiding. Agh ja, volgende keer beter!

Zoals je ziet heb ik ook maar weer Acria Corda een nieuwe lay-out gegeven. Ben er best wel tevreden over. Om een of andere reden kon ik de titel maar niet krijgen zoals ik wou, dus besloot ik daarom gewoon geen titel boven mijn blog te doen. En voila, much better! Vind je ook niet?

Girls were born knowing how destructive the truth could be. They learned to hold it in, tamp it down, like gunpowder in an old fashioned gun. Then it exploded in your face on a November day in the rain.

November 2014 is over enkele dagen voorbij en ik kan je zeggen dat het voor mij best wel een super maand was. Het begon al op de 1ste met de Global EyeEm Meeting in Groningen met o.a. D & L. Vervolgens had ik het concert van mijn leven op de 7de 'Linkin Park', slaagde ik na een weekend hard leren op de 17de voor mijn auto theorie examen en begon ik 4 jaar daar voor aan mijn 'tweede' leven. Tot slot begon ik de 21ste (afgelopen vrijdag) aan mijn maatschappelijke stage bij een vormgever in Groningen.

Nu ben ik moe, witjes en verkouden. Moe, omdat het allemaal bij elkaar een beetje te veel van het goede was. Daardoor waarschijnlijk witjes en verkouden, omdat mijn weerstand dan minder is...

Ergens vind ik het heel irritant, omdat mijn operatie nu 10 maanden geleden is en ik daarom vind dat ik meer aan zou moeten kunnen. Ik sport/beweeg meer, rook niet en nog heb ik vaak moeite met een trap op lopen, gaap ik veel en ben ik snel moe. Gewoon niet leuk.

Verder voel ik me overigens lichamelijk/geestelijk prima hoor. Vraag gewoon in maart even aan mijn cardioloog of het normaal is. Haar antwoord zal waarschijnlijk beginnen met 'u heeft een hele zware operatie gehad...'

Ja, ja, ja.

Van uitstel komt afstel: Laat mij je dan vol liefde executeren.

Wauw, wat een weekend. Een weekend vol irritante zenuwen, gezonde spanning en lichte paniek aanvallen. En leren. Ik leerde zoveel voor auto theorie, dat de begeleiding me zelfs tot een halt moest roepen omdat het me een beetje te veel werd en mijn hoofd te vol raakte. Zo vol dat het net leek als of het (mijn hoofdleeg was. Maar uiteindelijk was het, het natuurlijk allemaal waard want ik ben weer geslaagd voor mijn theorie examen. Nu ben ik halverwege!

Hip hip huray!

You must look beyond!

In het paas weekend na mijn 25ste verjaardag (vorig jaar) bezocht ik een weekend lang, in mijn eentje (nou oké het was een busreis dus ik was niet helemaal alleen) Londen. Iets wat ik nooit zal vergeten en tot de dag van vandaag nog regelmatig aan terug denk. Omdat mijn katten nu naar een pension moeten gaan als ik op vakantie wil (want ze mogen hier niet blijven) zal het me voorlopig niet lukken om weer een paar dagen weg te gaan.

Wel is het mogelijk om op een dagtocht te gaan en vandaag kwam ik gewoon een paar hele leuke tegen. Waaronder met als bestemming Londen en Parijs. Iets wat ik gewoon moet en ga doen dus, nu het nog kan! Terwijl ik wacht op de bevestiging van een mede bewoonster of ze mee gaat naar Parijs, ben ik nog op zoek naar leuk gezelschap om met me mee te gaan naar Londen. Maar ik denk dat ik vast wel iemand zal vinden.

In de tussen tijd ben ik bezig met het organiseren van een uitje voor mijzelf en mijn medebewoners/ Het is de bedoeling om met een groepje de kerstmarkt te bezoeken in Oberhausen. Als er maar een paar mee gaan, zal ik al heel blij zijn. Gelijke tijd is dit ook een testje voor mezelf om te zien hoe zelfstandig ik wel niet ben. Ga dus ook zoveel mogelijk zelf regelen! (Ik roggel het wiel jao.)

Rijlessen gaat lekker. Linkin Park is nog maar 2 nachten bij me vandaan. Mijn eerste werk/stagedag komt steeds dichter bij.

Kortom, living the good life. (While I still can!)

The Bug Catcher

Zo nu en dan kom ik gewoon zo'n mooi klein beestje tegen die ik gewoon op de foto moet zetten. Vaak door een van mijn katten die mij een 'cadeautje' komt brengen. Of een van mijn medebewoners komt iets tegen en belt me op met de vraag of ik er foto's van wil maken. Agh ja.. Waarom ook niet? Zo krijg ik steeds meer ervaring. Dat is altijd fijn!

Lieveheerstbeestje.

Met dank aan een bewoonster.

Groene Libelle
Dankjewel Nym!

Vlinder
Orchideeën Hoeve Luttelgeest

Rode Libelle

Dankzij Soren

Vlinder

Orchideeën Hoeve Luttelegeest

Sprinkhaan
Nog een cadeautje van Nym

Kruis Spin

Bij vriend van bewoner in de tuin. 

Hij heeft ook een volière vol met 

parkietjes ook die mochten kennis 

maken met mijn camera.

Home is where my cats are.

Gisteren heb ik eindelijk een soort van besloten dat zodra ik in het bezit ben van mijn rijbewijs, ga reageren op huisjes in de buurt. Tot het zover is ga ik maar eens uit zoeken wat ik allemaal nodig heb om zo'n huisje te kunnen hebben. Moet natuurlijk de huur kunnen betalen, gas/water/licht en andere vaste lasten.

Graag wil ik straks een eengezinswoning. Om een of andere reden trekt het me gewoon heel erg. (Last van nesteldrang? Misschien..) Wil er namelijk ook wel op voor uit gaan als ik hier weg ga. (Dus niet kleiner gaan wonen) Mijn katten zullen dan ook meer beweeg ruimte hebben, en dat is natuurlijk heel fijn.

Qua meubels heb ik alles bijna wel. Heb alleen nog een koelkast, wasmachine (die ik hier heb huur ik en mag ik helaas niet meenemen.) en een nieuwe kledingkast nodig. (echt dat ding wat ik nu heb gaat niet mee!) Ook zou ik graag nog andere dingetjes willen zoals bijvoorbeeld een oven. Maar dat kan wachten.

Ook heb ik gister met mijn assistent begeleidster al wat dingen doorgenomen. Ben al aardig zelfstandig, maar toch zijn er nog een paar dingen waar ik aan moet werken. Bijvoorbeeld leren mijn medicatie tijdig in te nemen. Zal ik niet meer constant iemand hebben waar ik bij terecht kan. Morgen zal ik mijn persoonlijk begeleidster op de hoogte brengen.

Ergens is het idee ook wel best eng. Zo'n kleine jongedame, alleen met haar katten in zo'n groot huisje. Straks breekt er iemand bij me in! Brr.